Calınan kalpler -4-

Calınan kalpler -4-

Ertesi sabah saat on ikiye od kala, Laurcn Sinco binasının tam karşısında, Global Endüstri Binası nın hemen önünde arabasını park edeceği bir yer bulabildiği için çok şanslıydı. Korku ve heyecanla karışık bir duyguyla arabasından inip bej renkli eteğini ve eteğine uyumlu kısa askerî ceketini düzelttikten sonra Bay Wcatherby ile görüşmek için karşıya geçti.

Oldukça resmi ve içten gülümsemesine rağmen Bay Weatherby’ın kızgın olduğu gözünden kaçmamıştı. “Aslında, Bayan Danner…” dedi ofise doğru ona eşlik ederken. “Dün buraya geldiğinizde Bay Sinclair’ın bir arkadaşı olduğunuzu söyleseydiniz hem kendinizi hem beni hem de diğer pek çok kişiyi bu kadar zahmete sokmamış olurdunuz.”

“Bay Sinclair arayıp size kendisinin bir arkadaşı olduğumu mu söyledi?” diye sordu Laurcn merakla.

“I layır,” dedi Bay Weatherby öfkesini gizlemeye ça-

lışarak. “Bay Sinclair şirketimizin genel müdürünü. Bay Samspon’u aramış. Bay Sampson başkan vekilini aramış, başkan vekili işletme başkan yardımcısını aramış, işletme başkan yardımcısı da patronumu… Ve dün gece patronum beni evimden arayarak son derece zeki ve Bay Sinclair’in yakın bir arkadaşı olan Bayan Danner’ı gücendirdiğimi, hakkınızda yanlış bir fıkır edindiğimi söyledi. Sonra da telefonu yüzüme kapattı.”

Laurcn bu kadar büyük bir karışıklığa sebep olduğuna inanamıyordu. “Sizi bu kadar sıkıntıya soktuğum için çok özür dilerim,** dedi pişmanlıkla. “Bu sizin suçunuz değildi… Ne de olsa testlerde başarısız oldum.”

Weathcrby anlayışlı bir şekilde kafasını salladı. “Patronuma kurşun kalemin hangi tarafıyla yazıldığını bile bilmediğinizi söyledim ama bana ayak parmaklarınızla bile yazı vazsanız umrunda olmayacağını söyledi.” Sandalyesinden kalkarak, “Benimle gelin, sizi üst kata Bay Willianıs’ın odasına götürmeliyim. Bay Williams başkan vekilimizdir, sekreteri California’ya taşınıyor,” dedi.

“Bay Williams, işletme başkan yardımcısını arayan başkan vekili mi?”

“Aynen öyle,” dedi Bay Wcathcrby.

Laurcn onu takip ctfccrkcn, kendisinden hoşlanmasa bile amirinden çekindiği için Bay Williams’ın ona bir iş teklif edeceği düşüncesinden rahatsız olmuştu. Ama birkaç dakika içinde aklındaki bu tür düşünceler yok oldu. Orta yaşlı James Williarms, hiç kimsenin kuklası olmayacak kadar sert ve otoriter huriydi. Bay Weatherby Laurcn ı odasına götürdüğünde okutmakta olduğu belgelerden kafasını kaldırıp sakin bir şe kilitle büyük masasının önündeki deri koltuğu işaret etti. “Ohurun,” dedi Laurcn a. Bay

52

Wcathcrby a ise, “Dışarı çıktıktan sonra kapıyı arkandan kapat/’ dedi kısaca.

Lauren gösterilen yere oturduktan sonra James Williams’ın ayağa kalkarak masasının önüne geçmesini bekledi. Williams kollarını göğsünde kavuşturup masasına yaslandı ve dc\ıci bakışlarını Laurcn’ın üzerinde gezdirdi. “Lauren Danner olmalısınız?” diye sakinlikle sordu.

⁴⁴Evet,” dedi Lauren. “Korkarım benim.”

Bir an için yüzündeki soğuk ifadenin yerini belirsiz bir neşe aldı. “Bundan dün gece kopardığınız gürültünün farkında olduğunuzu çıkarabilir miyim?”

“Evet,” diyen Lauren içini çekti. “Tüm utanç verici, dayanılmaz detaylarına dek.”

“Dayanılmaz sözcüğünü heceleyebilir misini/

“Evet,” dedi Lauren son derece şaşkın bir şekilde.

“Ne kadar hızlı yazı yazabilirsiniz?”

Laurcn’ın yüzü kızarım\u. “Dakikada yaklaşık yüz kelime.”

“El yazısıyla?”

“Evet.”

Bakışlarını Laurcn’ın yükünden ayıflî^dan arkasına doğru uzanıp masasının üy^inden bir kurşun kalemle bloknot aldı. Bunları ona katarak. “İ ^not a’m.” dedi.

Şaşkınlıkla ona bakan Lauren kendine gelerek Bay Williaıns’ın söylediklerini yazmaya başladı: “Sevgili Bayan Danner, yönetici asistanım olarak sizden sekreterlikle ilgili birçok tArkh görevi yerine getirmenizin yanı sıra çalışanlarımla etkin ve sorunsuz bir şekilde çalışmanız beklenecek. Nick Sinclair ile olan dostluğunuza aldırmaksızın şirket politikalarına her zaman bağlı kalacaksınız. Birkaç hafta